Ontwijkende ogen
Ontwijkend zijn de ogen
Die de nacht niet trotseren
De dagen doorlopen met tegenzin
Liever gaan maar zijn gebonden
Versmolten met de aarde
Waar de wortels eeuwig groeien
Vertragend zijn de beelden
Die het verleden doen geloven
Dat de toekomst zwart moet zijn
Dat het heden niet bestaat
Dat bestaan niet langer zin heeft
Er maar een uitweg is in deze
Ontnomen is de kracht
Die eens was of leek te zijn
Nu de dagen zijn verdwenen
Waar de sterren heftig straalden
Lijkt enkel nog het duister
Te regeren over licht
21-02-04
Reacties op dit gedicht
| christina: | Maandag, februari 23, 2004 16:01 |
| ik hoop dat het nu weer wat lichter is want zoals arie zegt licht is er altijd dikke knuffff je mamsje je weet het he |
|
| Mierke: | Maandag, februari 23, 2004 15:03 |
| Ontzettend mooi geschreven. Stilte aan deze kant... | |
| arie: | Zaterdag, februari 21, 2004 18:32 |
| Licht is er altijd kanjer... je moet het alleen willlen zien.... Knufff |
|
| Elizabethh: | Zaterdag, februari 21, 2004 17:16 |
| Weg lopen, Niet zijn, Niet bestaan, is makkelijk, maar ook al zie je 1 maar 1 ster in de nacht...volg je hart...naar die ster & geef niet op... Want als geen duister zou zijn, zou nooit een Licht bestaan... Dus waar de duister is, is er ook een licht, ook al heb je dat niet altijd in de gaten.. Wie ben jij dan! Jij bent die licht die spreekt.. Liefs Elizabethh. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||