D o n s
wolken verdwijnen als mist voor een eenzame zon
krampachtig het ademen wanneer de opheldering
eenmaal begonvoelbaar de stilte in het zuchten van de nacht
probeer mij te focussen op elke seconde die
ik na de ander verwachthet tikken brengt een nieuwe tijd, kostbaar,
zeer intens, ongelofelijk dat ik mag genieten
als een zeer gelukkig menswanneer jouw zoenen mijn zilte tranen kussen
in eenzaamheid ooit verloren, weet ik dat er
dingen zijn die er gewoon mogen zijn; uitverkorenlaat jouw zon mijn leider zijn, van warmte en lucht
ik wil mij nestelen onder ganzendons, en niet meer
denken aan de tijden waarvoor ik ben weggevlucht
Auteur: aquaangel | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2004 | ||
Thema's: |