Verloren.
Verloren.
Verloren gelopen in een wirwar van wegen
Verschillende kaarten spreken elkaar tegen
Niets dat me kan bereiken
Geen telefoon om naar te rijken
Rondwalend hopend de uitweg te ontmoeten
Maar hierdoor moet ik enkel nog langer boeten
Steeds verder weg
Zonder het besef totdat ik het mezelf zeg
Angstig blijf ik stil staan
En zie de zon stil aan vergaan
Wil om hulp roepen, maar mijn lippen laten dit niet toe
Wil wel denken, maar ben veel te moe
Plots uit het duister twee witte vlekken
Stippen die de moed in mij terug opwekken
Ik zie de zon weer opkomen
En wolken wegdrijven tussen bomen
Verloren gelopen in een wirwar van wegen
Verschillende kaarten spreken elkaar tegen
Niets dat me kan bereiken
Geen telefoon om naar te rijken
Rondwalend hopend de uitweg te ontmoeten
Maar hierdoor moet ik enkel nog langer boeten
Steeds verder weg
Zonder het besef totdat ik het mezelf zeg
Angstig blijf ik stil staan
En zie de zon stil aan vergaan
Wil om hulp roepen, maar mijn lippen laten dit niet toe
Wil wel denken, maar ben veel te moe
Plots uit het duister twee witte vlekken
Stippen die de moed in mij terug opwekken
Ik zie de zon weer opkomen
En wolken wegdrijven tussen bomen
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Dinsdag, februari 24, 2004 19:39 |
| Wow wat mooi gedicht... Sprakeloos stil door je gedicht.. Hoe mooi je van donkerte naar licht gaat.. Liefs Elizabethh. |
|
| BlackEyes: | Maandag, februari 23, 2004 22:38 |
| ge leert het nog ;-). neenee, haha te gek groetel van cb-boe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||