En weer was daar die “magere hein”
Een verlies
Een kist
Een traan
Het verdriet
En weer die machteloosheid
Het onwerkelijke
Het oneerlijke
Het pijnlijke
Het mag niet
En weer moet je gaan loslaten
Hoe?
Hoe vaak?
Hoe lang?
Dag lieve “griet”
Vergeten zullen we je niet !
korretje: | Dinsdag, februari 24, 2004 21:33 |
Wat kan een mens hebben, waar ligt de grens Ook al ken ik deze dierbare niet, toch voor jou de wens Dat er na zoveel verdriet, er komt geen einde aan Nu eindelijk vrolijker tijden komen gaan Ik denk aan je Dikke kus |
|
Nylfe: | Dinsdag, februari 24, 2004 16:56 |
We leven voort in de herinneringen zeggen ze en dat vind ik wel kloppen. Alleen dat gemis die rouwfase die is vaak zwaar sterkte en mooi geschreven XXX Nylfe |
|
erje: | Dinsdag, februari 24, 2004 10:36 |
Als god je op komt halen dan moet je er zijn, dat geldt voor velen maar ook voor deze magere Hein, mooi gedicht, geroetjes erje | |
Saenen: | Dinsdag, februari 24, 2004 10:32 |
Lief Yvonneke, heel dikwijls praat ik maar door...en door, ditmaal heb ik er echter geen woorden voor. Smurfje. |
|
Oorlam: | Dinsdag, februari 24, 2004 10:26 |
mooi geschreven, aai, | |
M@ri@: | Dinsdag, februari 24, 2004 10:10 |
....fluisterstil omarm met troostknuffel warm XOXOX |
|
christina: | Dinsdag, februari 24, 2004 05:17 |
En weer moet je gaan loslaten Hoe? Hoe vaak? Hoe lang? Weet je deze vraag heb ik ook al menig maal gesteld Ik vroeg het aan mijn huisarts Zijn antwoord was Hoe ouder we worden hoe vaker we afscheid zullen moet nemen Jij wordt ouder maar ook de mensen om je heen zullen ouder worden Is een harde realiteit in ons leven die we zullen moeten accepteren helaas Maar sterkte he |
|
Auteur: >goeiedag< | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 februari 2004 | ||
Thema's: |