(zonder titel)
Sinds de eerste ontmoeting
Dat prille moment
Dat ik weet wie je bent
Sinds de eerste begroeting
Dat gevoel in mij
En de liefde zet me klem
Met je eerste woorden
Met je prachtige akkoorden
Van je meer dan mooie stem
Weer een doel in mij
Maar ik kan je niets vertellen
Zonder toch weer over te hellen
Daar waar ik al zo vaak stond
Op de rand van de afgrond
Want verlies ik daar mijn evenwicht
Dan schend ik zo mijn aangezicht
Zie je schaamte door mijn tranen heen
En ben ik weer voorgoed
Alleen.
Dat prille moment
Dat ik weet wie je bent
Sinds de eerste begroeting
Dat gevoel in mij
En de liefde zet me klem
Met je eerste woorden
Met je prachtige akkoorden
Van je meer dan mooie stem
Weer een doel in mij
Maar ik kan je niets vertellen
Zonder toch weer over te hellen
Daar waar ik al zo vaak stond
Op de rand van de afgrond
Want verlies ik daar mijn evenwicht
Dan schend ik zo mijn aangezicht
Zie je schaamte door mijn tranen heen
En ben ik weer voorgoed
Alleen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Johan de Rooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2001 | ||
| Thema's: | ||