Vergeet mijn naam
Zet me uit jullie hoofd
ik verdien het niet
Vergeet voor altijd de dag
dat ik jullie verliet
Wis me uit gedachten
ik word nu diep begraven
Vergeet voor altijd de naam
die jullie mij ooit gaven
Ik verdwijn nu langzaam
uit het hoofd en uit het hart
Jullie waren te goed voor mij
ik verdiende geen nieuwe start
Het dringt nog steeds niet door
maar jullie moeten beter weten
Sinds mijn geboorte ging alles mis
ik wil niet vergeven worden..
..ik wil worden vergeten..
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Woensdag, februari 25, 2004 20:29 |
| herkenbaar...maar weet wat een mens ooit heeft kunnen doen, niemand verdient vergeten te worden... knuffel |
|
| Paulina: | Woensdag, februari 25, 2004 03:39 |
| Weet je? Je krijgt hetgeen van mensen terug wat jij aan hun geeft ( in de positieve manier! ) Hoezo waren de mensen TE goed voor jou? Nee, Niks ervan! Zij zien een warme, aardige, goede meid die het zwaar heeft. Zij geven zoveel om jou dat ze wel 1001 x jou een nieuwe start willen geven, iedere x wanneer jij dat nodig hebt. Nee mensen mogen jou niet vergeten. Enne neem van mij aan, dat zullen ze ook zeker niet doen! |
|
| Lubine: | Woensdag, februari 25, 2004 00:53 |
| Diamant bakt krokant.. |
|
| Lubine: | Woensdag, februari 25, 2004 00:52 |
| Lieve Manja, hoe kan je zo'n talentvol persoon als jij vergeten? Ook zij zullen dat niet doen hoor, ook al hebben ze het zwaar met jou maar dat is ook logisch...alle genieen zijn verstrooid gestoord. Dat beginnen ze nu te beseffen met een dochter als ruwe diamant. xje housemate | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||