Ik moest een tekening maken
met momenten uit 't verleden
Met dingen waar ik trots op was
maar ook de moeilijkheden
Ik tekende mezelf in speeltuinen
met mijn vriendjes in het zand
Op vakanties in de zwembaden
met vormpjes op het strand
Ik tekende mezelf op wedstrijden
hoe trots ik was op mijn wisselbeker
Door dit soort momenten werd ik
beetje bij beetje meer zelfzeker
Ik tekende mezelf in groep 4
hoe goed ik al was in dictee en taal
Trotse ouders na een knutselwerk
ja, ik had het werkelijk allemaal
Ik tekende mezelf op de ski's
geweldig, want sneeuw was er genoeg
Of toen ik voor het eerst mee mocht
met grote broer en zus naar de kroeg
Met een glimlach wilde ik verder tekenen
maar plots begon ik te krassen
Met tranen vermengd met bloed op papier
heb ik een paar jaar weg gewassen
Ik wil het me niet meer herinneren
ik heb het ergens diep verstopt
Het is allemaal wel eens teruggekomen
maar ik heb het weer hard teruggeschopt
Toch moet ik alles weer boven halen
en het niet meer van me afstoten
Ik moet ook deze jaren accepteren
ik heb het nog niet afgesloten..
Met een traan leg ik mijn tekening weg
om het later wel weer af te maken
Nu kan ik het nog niet, maar straks
zal ik de puzzelstukjes bij elkaar gaan rapen
| britteke : | Woensdag, februari 25, 2004 13:12 |
| ik heb al een paar van je gedichte geleze en je hebt talent, bij elk gedicht dat ik van je lees krijg ik rillingen omdat het zo mooi is!! ik hoop dat je de puzzelstukjes vind groetjes britteke |
|
| The unreachable: | Woensdag, februari 25, 2004 10:13 |
| Very nice! | |
| Paulina: | Woensdag, februari 25, 2004 03:20 |
| Heeeel mooi geschreven! ik heb t 3x gelezen, het deed me heel veel. De pijn die je beschrijft.. zo herkenbaar. De tekeningen worden op den duur wel weer afgemaakt. Je zal zien dat je pen alle stukjes bij elkaar zal tekenen. Je hebt dit zo verschrikkelijk mooi verwoord en de pijn is duidelijk te voelen. Heb er vertrouwen in, eens zal de dag komen dat je je hand de bewegingen laat maken die nu nog niet kunnen. Sterkte! |
|
| Shining Star: | Woensdag, februari 25, 2004 02:29 |
| Mooi geschreven en soms pijnlijk herkenbaar. Vertederend hoe je de mooie herinneringen beschrijft,klinkt zo bekend en ja,de mindere periodes begraven we graag achter een muurtje,dat heeft iedereen wel denk ik een beetje. Als de stenen langzaam afbrokkelen leggen de puzzelstukjes zichzelf vanzelf op de juiste plek :) |
|
| shelob: | Woensdag, februari 25, 2004 00:46 |
| Mooi, afmaken die puzzel, de stukjes leggen en dan weer opbergen in de versleten doos. | |
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||