Waterkant
Waterkant
In het drassige van de waterkant
kijk ik je zachtjes aan
en geef ik je mijn hand.
Je ogen dwalen
naar verdronken tranen.
Ik hou je vast aan je hand,
in het drassige van de waterkant.
Woorden hoeven niet te spreken,
gevoel doet het hem wel,
samen gaan we aan land,
ver weg van de waterkant…
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Woensdag, februari 25, 2004 20:36 |
| zo mooi!! lieverd...*knipoogje* knuffel |
|
| Oorlam: | Woensdag, februari 25, 2004 14:00 |
| mooi gedicht, weg uit het drassige yep! | |
| *Sterretje*: | Woensdag, februari 25, 2004 10:57 |
| hey knuffieke mooi geschreven ik zie het al voor mij dikke dikke knuffel van je zusje STER |
|
| H.J.: | Woensdag, februari 25, 2004 10:03 |
| Attentie We zingen van beneden naar boven. Daar bij de waterkant |
|
| de nifter: | Woensdag, februari 25, 2004 09:28 |
| en ik heb je voor het eerst ontmoet.... | |
