Wegebbend Leven
Wegebbend Leven
Op mijn knieën
Dichterbij geschoven
Met mijn armen omhelst
Wat me van het leven zou beroven
Tijdrovende tranen
Laten me bederven
Gebroken gedachten
Splinteren mijn hart uiteen in schreven
Een wereldwonder
Achtereenvolgende sneden
Duister grijpt me in mijn nek
En trekt me duizelend weer naar beneden
Met mijn blote handen
Zal ik oprapen
Om zo weer
Een eeuwigheid weg te slapen
Therapie
Rooft me leeg
Emotieloos kijken
Waarneer ik schreeuwend zweeg
Hersenspinsels
Heb ik voorgelogen
Diep bedroeft
Heb ik toch bewust
Al het leven weg geschoven
Reacties op dit gedicht
| The unreachable: | Woensdag, februari 25, 2004 19:22 |
| Je hebt echt een tof schrijfmaniertje! Very nice! Keep it coming! ;) | |
| ***engeltjuh***: | Woensdag, februari 25, 2004 19:19 |
| hey daantje kiwiaantje tja disdan toch weer een wat droeviger gedichtje wel mooi geschreven overigens maar ik had deze eerst moeten lezen en dan die andere twee, maar ja als je alles van tevoren weet is het leven ook niks aan wat ik probeer te zeggen in al mijn vaagheid is gewoon mooi neergezet. liefs en knuffie mij |
|
| Cindyv2: | Woensdag, februari 25, 2004 15:05 |
| Keep your head up! Veel verdriet en gevoel in dit gedicht..maakt me...bedroeft.. Herinneringen komen op als bij vloed... Sterkte en liefs Cin |
|
| de nifter: | Woensdag, februari 25, 2004 12:34 |
| ik hoop toch snel op vloed dan hoor.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: FrogCess | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||