Sterren
Ik dacht altijd
Dat de sterren
Speelden
Met de planeten
Of dat
Er op de sterren
Mensen zaten
Die allang waren vergeten
Ik dacht altijd
Dat sinterklaas nog leefde
En heel oud was
Een heel oude, lieve man
Maar jij
Brak alles
En zei
Dat dat helemaal niet kan
Je lachte
Gemeen en onbehouwen
Terwijl je vrolijk doorging
Met je broodje stuk te kauwen
Toen mijn droom langzaam verging
Ik dacht altijd
Als ik doodga
Ga ik vliegen
En dan - dan
Zie ik opa
Hij zit op een ster
Hier heel ver
Vandaan
Nu wil ik weer dromen
Maar jij veegde ze weg
Met één handgebaar
Simpel en kort
En nu
kan ik ze niet meer vinden
Nergens meer
Ik mis ze
Elke keer
Mis ik ze
Dat de sterren
Speelden
Met de planeten
Of dat
Er op de sterren
Mensen zaten
Die allang waren vergeten
Ik dacht altijd
Dat sinterklaas nog leefde
En heel oud was
Een heel oude, lieve man
Maar jij
Brak alles
En zei
Dat dat helemaal niet kan
Je lachte
Gemeen en onbehouwen
Terwijl je vrolijk doorging
Met je broodje stuk te kauwen
Toen mijn droom langzaam verging
Ik dacht altijd
Als ik doodga
Ga ik vliegen
En dan - dan
Zie ik opa
Hij zit op een ster
Hier heel ver
Vandaan
Nu wil ik weer dromen
Maar jij veegde ze weg
Met één handgebaar
Simpel en kort
En nu
kan ik ze niet meer vinden
Nergens meer
Ik mis ze
Elke keer
Mis ik ze
Reacties op dit gedicht
| Patricia: | Zaterdag, april 07, 2001 11:49 |
| Anita, bedankt voor je reactie. Maar ik denk dat ik mijn droom (dromen) al heb gevonden. Dit is namelijk al een aardig oud gedicht. | |
| Anita: | Vrijdag, april 06, 2001 22:57 |
| Lieve Patricia, Er is voor jou ook een ster, echt. En je zult hem winden, daar ben ik zeker van. Anita Anira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Patricia Spuy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2001 | ||
| Thema's: | ||