Liefde is een illusie
Zich door dromen laten vangen
terecht gekomen in een wereld van schijn
realiteit onder ogen gezien
en nu op de vlucht voor intense pijn
Vluchten is echter geen optie
haar hart was al verloren
Ze heeft zich niet kunnen vasthouden
aan eerdere klimsporen
Trekt zich terug achter het bekende muurtje
inmiddels aardig afgebroken door hoogmoed
Met nogmaals het besef dat liefde een illusie is
bouwt ze opnieuw en blijft er achter voorgoed
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Donderdag, februari 26, 2004 21:55 |
| mooi dichtie, maar laat de pijn en het bedrog die je nu voelt niet je leven overhersen en zo je mooie dingen ontnemen. dikke knuffel |
|
| Oorlam: | Donderdag, februari 26, 2004 09:44 |
| 1 keer trek je de conclusie, of toch maar niet |
|
| de nifter: | Donderdag, februari 26, 2004 08:33 |
| :( voorgoed? k ga toch stiekem voor je hopen dat dat niet zo is!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||