Noord Korea
Zijn laptop mocht hij niet meenemen .
Een fototoestel is daar taboe.
Zijn telefoon moest afgegeven..
Voor ‘t werk naar dat ‘verboden’land toe.
Waar soldaten met geweren staan naast schapen,
omdat de honger vreselijk schrijnend is.
Miljoenen gehersenspoeld zijn.
Het vertrouwen in elkaar, een gemis.
Waar alles afgeluisterd wordt .
Controle op alle passagiers, in bussen opgepropt.
Een stap buiten de deur met begeleiding.
Corruptie, verhef je stem, weggestopt.
Waar géén felle kleuren gedragen worden.
Verboden. Ieder loopt in grijs en bruin.
Waar de leider zich als God laat prijzen..
De rijken alles gappen, ‘ hun fortuin’.
Waar niemand, niemand vertrouwt.
Voor de wereld het laatste potdichte land.
Onze zoon mocht ternauwernood terug,
waar alles geregeld wordt door hogerhand.
De tijd daar van zeventig jaar geleden.
Maar wel aan een atoombom klussen.
Hij zei: ik was er bijna aan onderdoor gegaan,
en kan de grond in Nederland wel kussen.
Hij waande zich in een film die niet mag bestaan.
In “ Onze oorlog ” vielen velen op het veld van eer.
Daar: ‘Het kwaad is duizendmaal erger’
In Noord Korea begint het, als we niet oppassen, weer.
willemmien
| Paulus26: | Donderdag, februari 26, 2004 21:39 |
| eng realistisch. sterk geschreven Paulus |
|
| Annemieke : | Donderdag, februari 26, 2004 20:39 |
| Een beangstigend gedicht... Omdat inderdaad het gevaar waarschijnlijk uit onverwachte hoek zal komen als een donderslag bij heldere hemel. X Annemieke |
|
| bieke: | Donderdag, februari 26, 2004 20:33 |
| Je hebt dit weer mooi in woord gebracht, en gelukkig is je zoon weer veilig en wel thuis groetjes daar Liefs Bieke, |
|
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||