> PA en MA <
PA en MA
vandaag was ik er weer even
was ongeveer tegen zeven
het was er donker en stil
ontzettend kil
kon het niet laten
om weer even met jullie te praten
ik vroeg jullie om raad
ervan overtuigd dat het niet schaad
diep in mij hoorde ik jullie stemmen
waren niet meer af te remmen
ondanks het feit dat jullie er allang niet meer zijn
vond ik het weer ontzettend fijn
met een betraand gezicht
klapte ik bij het weggaan het hek dicht
PA EN MA, WAREN JULLIE NU MAAR HIER
XX FRAMA XX
Reacties op dit gedicht
| Paulina: | Vrijdag, februari 27, 2004 07:04 |
| Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen behalve dat dit zeer gevoelig is. De pijn valt zo duidelijk af te lezen... slik |
|
| Sam de Bruin: | Vrijdag, februari 27, 2004 02:33 |
| Shit, op een moment in ons leven zijn we allen wees... Ik vind het een heel mooi en gevoelig gedicht...het maakt echt was los.. | |
| erje: | Vrijdag, februari 27, 2004 00:42 |
| Wat lief van je dat je even met je ouders kon praten op het kerkhof, als je dan met je gebedje bezig bent is het toch net of je met z`n drieên raad en daad deelt heel goed van jou, en voor dat traantje is wel een zakdoekje liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mvi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||