TOCH ZAL DE WINTER LENTE BLOEIEN
toch zal de winter lente bloeien
ik prijs je niet als ik
je vergelijk met lentebloemen
kan koude ogen niet benoemen
als je ontluikt in kleur
ik heb je winter meegevoeld
het ijs in je gedachten
bevriezen moest jezelf om
nog gezond te overnachten
een korte dag was je houvast
de lange nachten vol met spoken
voor even ben je weggedoken
omdat je alles hebt gehad
toch zal de winter lente bloeien
liefde weer opnieuw gaan stoeien
je zult me strelen langs mijn hart
jouw warmte is me zo apart
wil melker
27/02/2004
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Vrijdag, februari 27, 2004 19:50 |
| dit is een geweldig gedicht ,en ;lentebloemen ontdooien ook.. xxje willemmien |
|
| kokkie: | Vrijdag, februari 27, 2004 14:15 |
| prachtig, het terug trekken, het bloeien...heel mooi dit Wil liefs angela |
|
| M@ri@: | Vrijdag, februari 27, 2004 11:45 |
| lentebloem trekt voor even trug in schutselbladen vlug verwonderend door snelgroei ontluikt zij innerbloei lies *boselfje* |
|
| sunset: | Vrijdag, februari 27, 2004 09:15 |
| Ach, je weet dat ik je niet vergeten ben, want stilzwijgen is ook een vorm van bewondering, achting en respect. Maar omdat ook jij af en toe houdt van (mijn?) schouderklopje, zoals steeds een schitterend woordenspel van gevoelens. Je bent hier één van de grootsten. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||