Boom
Zwijgend niet morrend sta
je daar langs beek en
groen en binnenwegen
markant en trots
kaarsrecht overeind
de wind laat je kruin bewegen
Wisselend van kleur en vorm
tijdens de jaargetijden
uit de hoogte
kijk je op ons neer
je bepaald het beeld in dit vlakke land
voor nu en alle tijden
Je produceert je zuurstof
ieder krijgt z'n deel
toch kijkt men vaak
niet naar je om
ach; weten mensen veel
Reacties op dit gedicht
| Anita: | Zaterdag, april 07, 2001 22:39 |
| Het is en blijft een mooi gedicht, er zijn mensen die het weten | |
| : | Zaterdag, april 07, 2001 20:23 |
| ben het met arie eens liefs gaby |
|
| arie: | Zaterdag, april 07, 2001 20:07 |
| Zo is het maar net Paul... men beseft het niet meer, het is gewoon. Als je vraagt naar de natuur..., vraagt men, wat is dat? Mooi beeld dat je hebt geschetst! Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2001 | ||
| Thema's: | ||