Eindeloze monologen
Eindeloze monologen
Nu het masker is gevallen
Is alleen mijn ‘ik’ er nog
Klein en teer als ijskristallen
En verdwenen is’t bedrog
Is het duister in mijn ogen
Voer ik in mezelf de strijd
Eindeloze monologen
Diep in mijn onzekerheid
Reacties op dit gedicht
| Irdana: | Zaterdag, februari 28, 2004 23:48 |
| Zo lang je eigen ik nog bestaat, komt er eens een dag dat ook je onzekerheid vergaat. Bedrog is zoals je in je gedicht beschrijft al voorbij, dus wordt je vast en zeker op een keer weer blij. En is ook jou eenzaamheid voorbij. groetjes irdana |
|
| *Sofieke*: | Zaterdag, februari 28, 2004 15:16 |
| Mooi geschreven... |
|
| Quo Vadis?: | Zaterdag, februari 28, 2004 15:01 |
| mo.no.loog (Gr) m (-logen) 1 alleenspraak, inz in een toneelstuk; 2 kort stuk, bestemd om door één persoon te worden voorgedragen. Monologen zijn zo slecht nog niet, als ik bedenk dat mijn 'toneelstuk' maar van korte duur is. *knipoog* ;o)x baj zuh weej... Praten in jezelf is een teken van intelligentie. (misschien (onzekerheid) is de intelligente oplossing) *smile* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||