Gestorven herinnering
Bloemen liggen op je graf.
De regen maakt elke traan onzichtbaar.
Verdriet is één met de hemel.
Je huis staat leeg.
Het lijkt alsof iedereen vergeten is
wie je was.
Donderwolken verduisteren hun ogen.
Alles is weg.
Wie ben ik nog?
De regen maakt elke traan onzichtbaar.
Verdriet is één met de hemel.
Je huis staat leeg.
Het lijkt alsof iedereen vergeten is
wie je was.
Donderwolken verduisteren hun ogen.
Alles is weg.
Wie ben ik nog?
Reacties op dit gedicht
| anne(15): | Zondag, februari 29, 2004 15:09 |
| Heel mooi verwoord en zo herkenbaar... Sterkte! Liefs anne |
|
| bieke: | Zaterdag, februari 28, 2004 22:59 |
| Prachtig neergezet alvast sterkte Liefs Bieke, |
|
| dimphy coldenhoff: | Zaterdag, februari 28, 2004 22:18 |
| Heel veel sterkte! liefs Dimph |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Limonadeboom | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||