Concentratiekamp
Gespannen stonden ze voor de poort
niet wetend wat ze te wachten stond
ze waren de eersten.
Ze roken de geur van de dood
maar konden hem nog niet benoemen
de mensheid had hieraan nog geen herinnering.
Bang staan ze voor de poort
hun laatste dagen, uren tellend
ze zijn de laatsten.
Ze weten wat ze te wachten staat
de herinnering van de mensheid
doet hen de hoop verliezen.
Straks zullen zij de herinnering zijn.
Reacties op dit gedicht
| Richelle de Bokx: | Donderdag, maart 04, 2004 21:08 |
| Beuatifull written, So full of emotion. It almost made me cry. | |
| Leen Struelens: | Zaterdag, februari 28, 2004 22:28 |
| een orgineel thema! | |
| dimphy coldenhoff: | Zaterdag, februari 28, 2004 22:16 |
| Jah erg dat ut zo vroeger ging. Mooi geschreven! Liefs Dimph |
|
| Quo Vadis?: | Zaterdag, februari 28, 2004 21:04 |
| tikfout... ;o))x = ;o((x | |
| Quo Vadis?: | Zaterdag, februari 28, 2004 21:02 |
| En nog steeds gebeurt... ;o))x (geen herinnering dus...) |
|
| bieke: | Zaterdag, februari 28, 2004 20:33 |
| Een droevig thema mooi omschreven, erg dat dit kon gebeuren. Liefs Bieke ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Seshat | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||