Ik zal je iets vertellen...
Ik zal je iets vertellen...
Er was eens een klein meisje
Nog maar acht jaar oud
Ze kende een klein wijsje
Maar heeft niemand die van haar houdt
Ze zwerft alleen
Rond over de straten
Heeft niemand om zich heen
Nu al alleen en verlaten
Meisje zo klein
Meisje van acht
Meisje die gelukkig hoort te zijn
Heeft niemand die ooit aan haar heeft gedacht
Heeft geen tijd om te spelen
Kan niet zorgeloos leven
Moet al haar eten en drinken stelen
Want ze heeft niemand die haar iets kan geven
Haar ouders waren junkies
Kregen kinderen al heel vroeg
Ineens twee van die kleine babies
Dat konden ze niet aan, één baby was genoeg
Dus dumpte ze haar onder een brug
Gewikkeld in een deken
Gevonden werd ze gelukkig al heel vroeg
Anders was ze door de kou bezweken
Maar de mensen die haar hadden gevonden
Konden ook niet voor haar zorgen
Kinderen waren volgens hun geloof 'n grote zonde
Zij hebben haar voor het weeshuis gelegd, waar ze werd gevonden die volgende morgen
In het weeshuis werd ze opgenomen
Daar bleef ze acht jaar
Na acht jaar had het meisje geen hoop meer dat er nog pleegouders zouden komen
Ze liep weg, want het werd haar te zwaar
Het meisje leeft op straat, helemaal aan
Ze leidt een zwervers bestaan
Ze heeft nooit iemand om zich heen
Maar ze kan haar mannetje staan
Maar het meisje van nog maar acht jaar oud
Heeft maar één wens
Iemand ontmoeten die van haar houdt
En haar laat leven als 'n mens
Laura
Er was eens een klein meisje
Nog maar acht jaar oud
Ze kende een klein wijsje
Maar heeft niemand die van haar houdt
Ze zwerft alleen
Rond over de straten
Heeft niemand om zich heen
Nu al alleen en verlaten
Meisje zo klein
Meisje van acht
Meisje die gelukkig hoort te zijn
Heeft niemand die ooit aan haar heeft gedacht
Heeft geen tijd om te spelen
Kan niet zorgeloos leven
Moet al haar eten en drinken stelen
Want ze heeft niemand die haar iets kan geven
Haar ouders waren junkies
Kregen kinderen al heel vroeg
Ineens twee van die kleine babies
Dat konden ze niet aan, één baby was genoeg
Dus dumpte ze haar onder een brug
Gewikkeld in een deken
Gevonden werd ze gelukkig al heel vroeg
Anders was ze door de kou bezweken
Maar de mensen die haar hadden gevonden
Konden ook niet voor haar zorgen
Kinderen waren volgens hun geloof 'n grote zonde
Zij hebben haar voor het weeshuis gelegd, waar ze werd gevonden die volgende morgen
In het weeshuis werd ze opgenomen
Daar bleef ze acht jaar
Na acht jaar had het meisje geen hoop meer dat er nog pleegouders zouden komen
Ze liep weg, want het werd haar te zwaar
Het meisje leeft op straat, helemaal aan
Ze leidt een zwervers bestaan
Ze heeft nooit iemand om zich heen
Maar ze kan haar mannetje staan
Maar het meisje van nog maar acht jaar oud
Heeft maar één wens
Iemand ontmoeten die van haar houdt
En haar laat leven als 'n mens
Laura
Reacties op dit gedicht
| *Cheseri*: | Zondag, februari 29, 2004 19:50 |
| *stilte...* mooi geschreven meisje Liefs knuff |
|
| Luijkx: | Zondag, februari 29, 2004 17:11 |
| Ik lees zo gauw nog even mijn gedicht door en zie een fout staan =S Hoe het komt ik heb geen idee, maar in de 1 na laatste strofe staat: helemaal aan, maar dat moet zijn helemaal alleen. Laura |
|
| Quo Vadis?: | Zondag, februari 29, 2004 17:09 |
| Jane Eyre van Charlotte Brontë lezen, Laura. *smile* ;o)x |
|
| anne(15): | Zondag, februari 29, 2004 14:06 |
| *Slik* Heel mooi geschreve en ik hoop echt dat het fictie, zoiets zou niet mogen gebeuren... Liefs Anne |
|
| Peter van der Linden: | Zondag, februari 29, 2004 13:29 |
| Zoiets gebeurt toch niet in Nederland, of vergis ik me. Maar ik denk dat het fictie is. Je hebt het wel prachtig verwoord, klasse! Liefs, Peter. |
|
| ***engeltjuh***: | Zondag, februari 29, 2004 12:16 |
| wauw, echt heel mooi neergezet. is het misschien ook echt gebeurd of fictie. tja zo'n leven wens je natuurlijk niemand en al helemaal niet een klein kindje. liefs en knuffel gerjan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laura Luijkx | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||