winter tafereel
winter tafereel
als ik zo naar buiten kijk
en zie die sneeuw daar liggen
dan gaan mijn gedachten dwalen
en keer ik terug naar het verleden
ik zie mezelf daar nog gaan
dik ingepakt tegen de kou
met de slee in mijn hand
trek ik me van niemand wat aan
als ik met mijn vrienden
aan het ravotte ben in de sneeuw
vergeet je toch heel even
hoe koud het werkelijk is
maar dan komt er toch de tijd
dat je voeld dat alles koud wordt
dan ga je weer terug naar huis
waar de kachel lekker warm is
dan maakt mijn moeder
warme chocolademelk voor me klaar
en zit ik lekker voor de kachel
mijn verhaal te vertellen aan haar
29-2-2004
Reacties op dit gedicht
| westland: | Maandag, maart 01, 2004 18:48 |
| lieverd wat heb je dit prachtig neer gezet,ben het met bunnie[zusje]eens wij kunnen haar niet vervangen maar je kan op ons rekenen.mams. | |
| bunnie: | Zondag, februari 29, 2004 13:39 |
| heel mooi geschreven meis en ik snap ook heel goed waarom je vooral nu aan dat soort dingen denkt... je voelt je dan niet goed na alles wat er gebeurt en dan ga je verlangen... kon ik dat nog maar eens meemaken.. kon ik nog maar eens lekker met haar praten of gewoon even uithuilen en lekker tegen haar aanhangen ik begrijp het heel goed... het enige wat ik je kan zeggen is dat er nu ook mensen voor je zijn waarbij je dat allemaal mag en kunt doen.. die er voor je zijn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: goldie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||