Een mens van mens
Wat een mens een mens maakt
wanneer een steek dodelijk is
en een glimlach echt gemeend
wanneer berouw vraagt om vergiffenis
en een traan, waarheid verleend
Wat een mens van mens maakt
om mens te moeten zijn
Een hart van goud, van zilver of brons
Een glimlach verstikkend
Van liefde voor ons
Wanneer een mens van mens vraagt
hoe het zou moeten zijn
de mens zegt tegen de ander
'het doet me zo'n pijn'
maar verwacht dat het normaal gaat
goed, en verder geen verhaal
Daar houdt het einde op
wanneer een steek dodelijk is
en een glimlach echt gemeend
wanneer berouw vraagt om vergiffenis
en een traan, waarheid verleend
Wat een mens van mens maakt
om mens te moeten zijn
Een hart van goud, van zilver of brons
Een glimlach verstikkend
Van liefde voor ons
Wanneer een mens van mens vraagt
hoe het zou moeten zijn
de mens zegt tegen de ander
'het doet me zo'n pijn'
maar verwacht dat het normaal gaat
goed, en verder geen verhaal
Daar houdt het einde op
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: eef | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||