De stap terug...denk ik...
Een kras
een snee
het bloed
het doet me goed
Een zucht
een traan
de onmacht
waar is mijn levenskracht
Een blik
een lach
de verliefdheid
het doet me pijn en goed tegelijkertijd
Een trein
een sprong
de laatste stap in nijn leven
ik moet me overgeven
Een vriend
een familie
de spijt
straks raak ik jullie kwijt
Een trein
een gedachte
de stap terug
mijn leven is toch nog niet achter de rug
denk ik...
een snee
het bloed
het doet me goed
Een zucht
een traan
de onmacht
waar is mijn levenskracht
Een blik
een lach
de verliefdheid
het doet me pijn en goed tegelijkertijd
Een trein
een sprong
de laatste stap in nijn leven
ik moet me overgeven
Een vriend
een familie
de spijt
straks raak ik jullie kwijt
Een trein
een gedachte
de stap terug
mijn leven is toch nog niet achter de rug
denk ik...
Reacties op dit gedicht
| Luuk: | Maandag, maart 01, 2004 22:15 |
| Je leven is zeker nog niet achter de rug, je hebt zelfs nog een heel leven voor je. En ook al gaat het soms zo slecht, snijden en voor de trein springen verhelpen je problemen niet. Je levenskracht zit in je, diep in je, en die zal er nooit uit gaan. Maar soms gebeuren er dingen die je zicht vertroebelen waardoor je die levenskracht niet meer zo goed kan vinden. Maar weet, die is er wel. Een warme blik, een lieve lach, ook al is er even geen of weinig verliefdheid, alleen ben j |
|
| Adriel: | Maandag, maart 01, 2004 20:35 |
| Heey Fem. Amin mela lle! Miss you! *Dikke knuf* Adriel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Infinity | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||