de laatste keer
Zolang zat ik daar,
zolang zat jij daar.
Je staarde me aan..
Heel af en toe
boven je tv-blad uit..
Fel blauwe kijkers
wezen mijn richting uit,
verlegen keek ik terug
heel af en toe.
Ik was bezorgd om jou
ineens leek je boos..
je ogen gingen draaien
je lippen werden blauw
je lichaam rilde, als voor sneeuw
een beweging..
een klap..
Een zachte bries,
daar lig je dan.
Ik ben in zwart gehuld
en raak je nog een keer zacht aan..
de eerste keer,
de laatste keer..
zolang zat jij daar.
Je staarde me aan..
Heel af en toe
boven je tv-blad uit..
Fel blauwe kijkers
wezen mijn richting uit,
verlegen keek ik terug
heel af en toe.
Ik was bezorgd om jou
ineens leek je boos..
je ogen gingen draaien
je lippen werden blauw
je lichaam rilde, als voor sneeuw
een beweging..
een klap..
Een zachte bries,
daar lig je dan.
Ik ben in zwart gehuld
en raak je nog een keer zacht aan..
de eerste keer,
de laatste keer..
Reacties op dit gedicht
| Richelle de Bokx: | Donderdag, maart 04, 2004 19:55 |
| ik begrijp dit gedicht niet | |
| Flanieke: | Maandag, maart 01, 2004 00:26 |
| *...snif...* bij het lezen van je dichie lieve schat pink ik even enkele traantjes weg... Zo ontzettend mooi verwoord...ongeloofelijk... Herkenbaar... supper liefie!!! Liefs Stephanie *...sterkte...* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: qatlin | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||