Mijn Engel des Doods
Mijn Engel des Doods
Zacht buigend
Naar de verstikking toe
In de helse vuren
Van de eigen zijn
Staan op kolkende massa
Maar niet wegzakkend in het diepe
Vast gesmolten …….alleen
Met al de verbannen zielen om je heen
Verraderlijke gedrochten
De demonen van je ziel
Zuigen je hoop en moed weg
Als elke levensenergie verdampt
Tot de verlossing nabij is
Als je niet meer kan van de pijn
En ze daar voor je verschijnt….
Mijn Engel des Doods.
Reacties op dit gedicht
| miss zjap: | Vrijdag, oktober 01, 2004 14:49 |
| vind het mooi echt waar super!! kuzz miss zjapjuh |
|
| Boudaatje: | Maandag, maart 01, 2004 22:21 |
| hier heb ik geen woorden voor vind het prachtig neergezet... knufs |
|
| dreamangel: | Maandag, maart 01, 2004 18:00 |
| snap wat je bedoelt, mooi geschreven... groetjes dreamangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||