tijd
Tijd.
(Mijn vriend of mijn vijand?)
De tijd heelt alle wonden,
dat zegt toch iedereen?
Maar de tijd is zo meedogenloos
en soms zo heel gemeen...
De tijd; -je vriend en je vijand-
je kameraad en concurrent,
En toch zou ik willen,
dat de tijd mij eens verwend.
De tijd, waar is die gebleven,
onschuldig en zo in overvloed,
de tijd die me alles kon geven,
De tijd, was die ooit goed?
De tijd, ik zou hem willen keren,
zetten naar mijn eigen hand,
maar de tijd , die zal het leren,
al verzet ik mij, met hand en tand.
De tijd heelt alle wonden,
maar ik heb er al zoveel
steeds heb ik ze verbonden,
maar pijn blijft steeds mijn deel.
Pijn om wat geweest is,
pijn om wat nooit meer terugkomt
pijn, om wat ik heb verloren,
pijn die mijn hart verstomd.
Mijn hart is nu van steen,
en de tijd schrijdt voort
Tijd, waar ben je gebleven, waar is mijn jeugd?
Het leven duurt maar even
en ik?
Ik ben ontspoord.
Weg is mijn vreugd.
Reacties op dit gedicht
| Mierke: | Woensdag, maart 03, 2004 19:18 |
| Mooi geschreven! :) | |
| Quo Vadis?: | Maandag, maart 01, 2004 21:10 |
| [.... en de tijd schrijdt voort Tijd, waar ben je gebleven, ....] 'Tijd, is het middel van de natuur om niet alles tegelijk te laten plaatsvinden'. Albert Einstein. ;o)x Historie / Geen Thema / Geen Thema *knipoogie* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: [::.*anne*.::] | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||