Laat me los
Verlangen, twijfels en onzekerheid
ik voel me niks, en ben niks meer
Mijn hart hunkert naar jouw liefde
maar elke hartslag doet me zeer
Ik hou van je maar ik ben bang
bang voor wat er komen gaat
Wil mezelf behoeden voor de val
maar eigenlijk is het al te laat
Onze dromen waren prachtig mooi
maar met enkel dromen kan ik niet leven
De hoop en het vertrouwen dat ik had
ben ik langzaam aan het opgeven
Onbewust of niet, het maakt niet uit
je doet me met elk woord meer pijn
Ik kan mijn gevoelens niet bij je kwijt
laat me los, en wees wie je wilt zijn
Reacties op dit gedicht
| bia: | Maandag, juni 28, 2004 20:25 |
| heel mooi..ik herken ieder woord...maar ik denk inderdaad dat wij het los moeten laten..en dat is moeilijk..sterkte groetjes bianca | |
| shelob: | Dinsdag, maart 02, 2004 22:28 |
| Mooi, maar is het niet meer van maak jezelf los? | |
| Annemieke : | Dinsdag, maart 02, 2004 21:40 |
| Soms beter.... maar wel heel pijnlijk... Mooi geschreven... X Annemieke |
|
| H.J.: | Dinsdag, maart 02, 2004 21:16 |
| diepe buigen voor je talent. liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||