Mijn minnaars ogen zijn als de schittering van de zon

Mijn minnaars ogen zijn als de schittering van de zon
Niets is zwoeler als de aanraking van zijn mond
Zijn lichaam breder dan de breedste horizon
En tanden die beter dan goud staan in de morgenstond
Ik zag bloemen en vlinders in een tuin
Maar niets is mooier dan een glimlach van hem
Het haar groeit krullender op zijn kruin
En niets hoor ik liever dan zijn warme stem
Genot schenkt hij aan een ieders reukorgaan
Want nooit was er iemand die zo lekker ruikt
Ik zweer, ik zag een god daar gaan
Die telkens weer als een roos in gedachten ontluikt
En toch, bij god, schenkt hij me veel verdriet
Mijn minnaar, dat weet hij zelf nog niet


Met dank aan Shakespeare ;)