*jou wereld* is de mijne
*jou wereld* is de mijne
De stilte die er is,
maar nooit had mogen zijn,
toen jij je overgaf aan zwijgen,
en je honger werd gevoedt.
De stemmen die tot jou spraken,
van hen, zij die het diepst in jou lagen,
eengeworden met afwezigheid,
werd jij onbereikbaar.
Je was niet sprakeloos, nee, zeker niet stom,
je luisterde als enige naar de ongesproken woorden,
je gaf je als enige eeuwig over aan de verbintenis met de aarde,
voelde dood en warmte door je stromen,
zo intens.
Jou tranen stromen,
in de beroving van jou rust,
jou geest zal dwalen in de schaduwen,
waar jou wereld zal zijn.
Reacties op dit gedicht
| Quo Vadis?: | Dinsdag, maart 02, 2004 20:36 |
| [.... jou geest zal dwalen in de schaduwen, waar jou wereld zal zijn. ....] Dat is... juist. *smile* ;o)x pssstt, Rebecca... Het is jouw (wereld). Vergeet ik ook steeds, die rot w!(ereld). *knipoogie* |
|
| Boudaatje: | Dinsdag, maart 02, 2004 20:29 |
| sprakeloos, prachtig. knufs |
|
| BrokenElf: | Dinsdag, maart 02, 2004 19:40 |
| Mooooooooiii!! omschreven =) Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: resaya | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||