Tweezaamheid
Vreet aan mij niet het verlangen
of doet het dat wel verdomd dat
ik het zelf niet meer weet
Jij op een stoep een plein en
ik zie dat hoofdschuddend toe
bij jou te willen zijn
Doet het nog wat met me dat
jij onbereikbaar standbeeld
met geen tank van voetstuk
En ik slechts toeschouwer die zich
schikt in de bijrol als man aan bar
in soap bij de commercielen
Voorlopig trek ik geen conclusies
want mijn mond hangt open van
al het moois dat jij tentoonspreidt
Dat ik hier zit en alleen een foto
van je heb van toen en toen en toen
en ook van toen we samen daar
en hier en daar, dat ik daarom huil
want nu niet meer dat we alleen
en zelfstandig en eenzaam niet
meer samen niet meer een maar
twee dus voortaan tweezaam zijn
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Dinsdag, maart 02, 2004 20:39 |
| Morgenavond, zevende verdieping, bevroren vissticks (cheap sushi) en een bruuske tokay pinot gris.. You and me, haha, wel eerst je kop kaalscheren met fluorescerende voelsprieten erin - anders herken je me niet :) Kus. | |
| Merel Houwer: | Dinsdag, maart 02, 2004 20:25 |
| Love sucks, i know | |
| Rep: | Dinsdag, maart 02, 2004 20:18 |
| het gevoel spreekt duidelijk, goed hoor | |
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||