Doodse kraai
Het kraaien klinkt als lachen
de dood is langs geweest.
ook al onbevreesd
een zwarte veer
dwarreld naar beneden
de dood, voor sommige een geschenk
voor andere een hels vergif.
de kraai komt naar mij toe.
en ook al ben ik zo sterk
in de ogen van een ander
ik blaas mijn laatste adem uit.
de dood is langs geweest.
ook al onbevreesd
een zwarte veer
dwarreld naar beneden
de dood, voor sommige een geschenk
voor andere een hels vergif.
de kraai komt naar mij toe.
en ook al ben ik zo sterk
in de ogen van een ander
ik blaas mijn laatste adem uit.
Reacties op dit gedicht
| liefloesje: | Woensdag, maart 03, 2004 22:30 |
| Ben echt sprakeloos. Heb kippevel. Prachtig geschreven en erg herkanbaar | |
| Boudaatje: | Dinsdag, maart 02, 2004 21:56 |
| wauw prachtig neergezet. wel droevig en zo hopeloos knufs |
|
| nelebees: | Dinsdag, maart 02, 2004 21:50 |
| adem dan in mijn richtingwil je? ;-) kraaien zijn enge beesjes hoor:-( en ja, je scrijft over mijn ogen! (die mooie groene met bruine spikkels;-) great poem! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xera | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||