ik legde Joyce in je armen
zodat je haar met je liefde kon verwarmen
ik keek naar je trotse gezicht
met je ogen stralend op Joyce gericht
terwijl je op dat moment aan je chemo begon
was er niks dat je nog breken kon
je was overgrootoma
mijn oma
nog geen twee maanden na die dag
was het weg...die trotse blik en die glimlach
je durde Joyce niet meer in je armen te nemen
ik dacht dat kun je niet menen
ik wilde het gewoon niet inzien
ik wist dit is niet wat je verdient
ik kon en wilde het niet accepteren
dat je je niet meer tegen je ziekte kon verweren
ik ben zo boos geweest op jou
omdat ik hoopte dat je het overwinnen zou
ik weet nog goed die ene dag
dat je in het ziekenhuis lag
je nam afscheid van mij
ik hoorde de woorden die je zei
maar ik luisterde niet
ik wist ik mag je niets laten zien van mijn verdriet
je eigen angsten heb je nooit vermeden
de volgende dag was je overleden
maar...ik heb mooie herinneringen aan jou
rust zacht lieve oma...ik hou van jou

kusje angelique