Gierputten heb ik lief
vuur steek ik aan
in deze golvende zee
genoeg gezichten
gezien die geen
stap verzetten
bewijzen kan ik
ook al heb ik geen
geloof mijn adem
krauwt je op dit moment
sowieso plat
gierputten heb ik
lief dat wist je niet
nee maar daarom poets
ik mijn hart ook
nooit meer
begrijpelijk komt
het niet over zoals
een kind het uit
in pijn vloeden
op een kleurplaat
ik verkoos deze
manier ja en ik
geef mezelf geen
trotse eigenschap
alleen vernedering
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Vrijdag, maart 05, 2004 09:40 |
| je bent echt geweldig op dreef de laatste dagen. En deze vind ik misschien nog wel het beste! | |
| de nifter: | Vrijdag, maart 05, 2004 07:56 |
| van mij mag je trots zijn hoor. laat die vernedering maar zitten | |
| bieke: | Donderdag, maart 04, 2004 22:30 |
| Goed die boosheid van je afgeschreven, en dat kan opluchten. Liefs Bieke, |
|
| Eternity: | Donderdag, maart 04, 2004 22:21 |
| Mooi gedicht hoor, Ninandra. Ik begrijp je woede... maar graag wil ik je nog meegeven dat het leven bestaat uit goede maar ook uit slechte tijden. Waarschijnlijk zul je vreugde ervaren als je kan vergeven en relativeren. Dikke knuffel | |
| Nananee: | Donderdag, maart 04, 2004 21:13 |
| =) Ik voel je woede overkomen Ik heb zoveel respect voor jou gedichten! Liefs, |
|
| H.J.: | Donderdag, maart 04, 2004 21:04 |
| Phoe die is echt boos. liefs H.J. |
|
