Mensen...
Mensen
Vaak zo ongrijpbaar en ver weg,
zo moeilijk te doorgronden,
zo weinig met elkaar verbonden.
Iedereen leef voor zich zelf,
vergeet naar een ander te kijken,
probeert gevoel te ontwijken.
Velen levend in grote welvaart,
zijn met hebzucht belast,
door de rijke maatschappij aangetast.
Maar iedereen heeft iemand nodig,
kan niet leven zonder emotie,
kijkt, luisterd en neemt notie.
Al lijkt de mens zo koud en kil,
hardheid is maar uiterlijke schijn,
en niemand wil eenzaam zijn.
Vaak zo ongrijpbaar en ver weg,
zo moeilijk te doorgronden,
zo weinig met elkaar verbonden.
Iedereen leef voor zich zelf,
vergeet naar een ander te kijken,
probeert gevoel te ontwijken.
Velen levend in grote welvaart,
zijn met hebzucht belast,
door de rijke maatschappij aangetast.
Maar iedereen heeft iemand nodig,
kan niet leven zonder emotie,
kijkt, luisterd en neemt notie.
Al lijkt de mens zo koud en kil,
hardheid is maar uiterlijke schijn,
en niemand wil eenzaam zijn.
Reacties op dit gedicht
| Lonesome Cowboy: | Dinsdag, april 10, 2001 13:22 |
| heel mooi lieverd. Love G. |
|
| StandAlone: | Maandag, april 09, 2001 20:07 |
| Je tik een spijker met een voorhamer op de kop Xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: star* | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2001 | ||
| Thema's: | ||