Zwarte stenen
zwarte pupillen
waarachter de geest schuilt
licht wordt er doorheen gestuurd
het enige wat het toegelaten wordt
de ziel kan je niet bereiken
hoe lang je er ook naar kijkt
misschien zie je er een glimp van
maar daar blijft het bij
als een zwarte deur van steen
die soms op een kier staat
blijven mijn ogen voor anderen
een plek waar je me niet kunt vinden
(uitdaging van mijn vader)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||