de dag dat ik opgaf
leeg
zo voel ik me al een tijdje
heb ik nog wel ouders?
jij voelt je verantwoordelijk
jij moet het huishouden recht houden
haat gevoelens spoken door mijn hoofd
ja, voor allebei
mag ik dat wel, ze allebei haten?
ze kijken niet naar mij om
ze laten mij hier alleen achter
ze hebben beide hun eigen problemen
en ik probeer al jaren het op te lossen
ja, ik alleen
mijn hoop was zo groot om alles op te lossen
dat ik mezelf steeds voorloog
iemand zei me gisteren
op je ogen, dit is realiteit
dit komt nooit meer goed.
mijn ogen zijn geopend,
met veel pijn en verdriet
zal ik deze dag nooit vergeten
de dag dat ik opgaf!
zo voel ik me al een tijdje
heb ik nog wel ouders?
jij voelt je verantwoordelijk
jij moet het huishouden recht houden
haat gevoelens spoken door mijn hoofd
ja, voor allebei
mag ik dat wel, ze allebei haten?
ze kijken niet naar mij om
ze laten mij hier alleen achter
ze hebben beide hun eigen problemen
en ik probeer al jaren het op te lossen
ja, ik alleen
mijn hoop was zo groot om alles op te lossen
dat ik mezelf steeds voorloog
iemand zei me gisteren
op je ogen, dit is realiteit
dit komt nooit meer goed.
mijn ogen zijn geopend,
met veel pijn en verdriet
zal ik deze dag nooit vergeten
de dag dat ik opgaf!
Reacties op dit gedicht
| Sunny: | Zaterdag, maart 06, 2004 13:12 |
| Nee meid... niet de dag dat je opgaf! Maar wel de dag dat in jezelf gelooft. Jezelf met eigenliefde toelaat te zijn wie je bent. Een mens, een dochter! Iemand waar ook andere wel eens voor zorgen mogen. Laat jezelf toe, te voelen wat geleefd wordt. Ook ik heb zulk een levensverhaal... maar geloof me, het wordt er éénmaal mooier op, dankzij dit hartverscheurende besef. Veel liefs en een warm hart. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: protectangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||