Voor Don


Ooit was er een meisje
dat veel hield van dieren
en van de natuur
want mensen vertrouwde ze niet zo
Dat meisje had veel liefde in zich
maar voelde zich niet thuis in deze wereld
Ze schreef dan ook gedichten

Op een dag las ze echter
een gedicht van een lieve jongen
dat gedicht gaf haar een nieuw gevoel
LIEFDE, leerde het meisje kennen
Zijn woorden lieten haar niet meer los
en dat gevoel werd nog sterker
toen ze de jongen ontmoette

Het meisje en de jongen
werden verliefd op elkaar
en deelden een ongedefinieerde
en ondefinieerbare liefde
Want je moet weten, de jongen
was een heel stuk ouder dan het meisje...
"Je bent een madeliefje van een vrouw",
sprak de jongen
"Je bent mijn zonnetje",
zei het meisje

Telkens als ze samen waren
vergaten ze even de pijn
van het verleden
Dankzij de jongen
ging het meisje van zichzelf houden
was ze zelfs even trots op zichzelf
Dankzij het meisje
was de jongen niet meer zo eenzaam

Hoewel het meisje dolgelukkig was
's nachts lag ze te woelen in bed
Angst, die ze had onderdrukt
speelde haar parten
en al wilde ze het niet toegeven aan de jongen
-ze wilde hem immers niet ontgoochelen-
ze was nog steeds dat meisje
onzeker en bang
om alleen achter te blijven
Het meisje dacht dan
"Ik droom, hier word ik gauw uit wakker
want wie kan nu VAN MIJ houden...?"

Zo kwam het dat op een dag
het meisje de liefste woorden van de jongen
in andere gedichten tegenkwam
Haar angst kwam boven
was een moment sterker dan haarzelf
"Zie je wel, hij houdt niet van mij
Het is een ziekelijk persoon, een psychopaat
die een walgelijk spelletje met me speelt"
Het deed zo'n pijn
dat het meisje een brief schreef
naar de jongen
waarin ze vertelde hoe ontgoocheld
ze wel was

De jongen antwoordde
"ik weet van niets"
en was diep ontgoocheld in het meisje
zo kwam het dat er
een diepe kloof ontstond
tussen 2 mensen die van elkaar hielden

Na nog een tijdje
in zelfmedelijden
te hebben gebaad
drong tot het meisje door
"Wat heb ik gedaan...
ik ging ervan uit dat hij oneerlijk was,
dat niet eerlijk van mij..."
en ze dacht ook nog
"Misschien hield hij gewoon
onchristelijk veel van mij"
Het meisje schaamde zich diep
en voelde de pijn die ze de jongen
had aangedaan...

Op dit moment
hoopt het meisje nog steeds
-dat heeft ze van de jongen geleerd-
dat de jongen een gedicht voor haar schrijft
waarin staat:
"Liefste, het is nog niet te laat..."




( hierbij wil ik CJ, Francois en El Nino speciaal bedanken, dankzij hen heb ik zo het een en ander ingezien...)