alles door elkaar

vanmiddag was ik bij jou
het was weer als voorheen
ik voelde me zo gelukkig
met jou armen om mij heen

een kus
een traan
een traan van ons beide
het deed me verdriet
jou te zien huilen
en niemand anders die het ziet

het was zo fijn
zo fijn
weer dicht bij jou te mogen zijn
ma nu voel ik me verward
en weet ik niet meer wat ik moet
moet met jou
en deze rot situatie

ik voel me vies
al weet ik niet waarom
een kus van jou
dat is zo fijn
maar een als deze
zo 'stiekum' wil ik niet
wil ik niet bij me houden

ik wil je vasthouden
elk moment
elk moment van de dag

elke reactie is raar
een vriend van jou
die zegt dat we moete vergeten
ja en waarom?
om mij...
ik trap er niet in
jij gelukkig ook niet

we willen beide verder
maar weten echt niet hoe
niemand geeft een antwoord
op de vraag: en nu hoe?

Geschreven door

muckie

Reacties op dit gedicht

muckie vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Sam de Bruin:	Zondag, maart 07, 2004 00:07
Pff...dit is zo heavy dat ik jouw gedicht 3x achter elkaar heb gelezen...Ik heb het gevoel dat jij heel wat dingen hebt 'begraven'. De liefde voor je moeder is ontroerend..

anne(15):	Zaterdag, maart 06, 2004 21:03
Stile Heel mooi geschreven en zoo herkenbaar... Liefs Anne

Over dit gedicht

Auteur: muckie
Gecontroleerd door: klitty
Gepubliceerd op: 06 maart 2004
Thema's: [Eenzaamheid]