alles doet pijn,
niets is meer fijn
waarom dit gestik?
waarom nou juist ik?

alleen is hoe ik me voel,
niemand ziet wat ik bedoel...
dat hij van me hield, was wat ik dacht..
maar het trof me met een harde kracht;

toen je zei dat we te verschillend waren
Jou ogen die me maar dof aanstaarden
Je zei dat ik niet meer zo leuk was als eerst
maar vorige week was ik nog: 'de ware, iemand die mijn leven beheerst'?!

Ondanks leef ik nog steeds voor jou,
en ben jij degene waar ik nog zo ontzettend veel van hou..
en door alles heb je me zeker sterker gemaakt,
door alles: door je hartje wat mij heeft geraakt...

Ik hoop dat we ooit een dag weer samen zijn: bij elkaar,
dan is mijn leven weer wat waard...
ik doe nu alsof mijn leven gewoon maar doorgaat,
maar het is JIJ die me maar niet loslaat..

Elke keer als ik je weer zie
word ik weer helemaal opnieuw verliefd..
je laat me zweven hoog in de lucht,
laat me daarna vallen, met een harde zucht...

Mijn vrienden durf ik niet vertellen dat ik je zo ontzettend mis..
Omdat dat zo zeikerig en dom is..
Ze begrijpen niet hoe het was om bij jou te zijn
ze begrijpen niet hoe fijn...

Alles dat zo veilig had geleken...
was een kaartenhuis gebleken,
hoop dat het ooit nog goed komt..
want jij loopt nu nog met mijn hartje rond...

~miss you so much...still loving you..~