voorbij
Mijn hart voor jou kunnen sluiten.
Geen toegang meer, jij blijft buiten.
Ik hou niet meer van jou, zoals ik wel heb gedaan.
Vrij in hart en hoofd op eigen benen staan.
Het kostte mij een hoop tijd, tranen en verdriet.
Omdat mijn gevoel het gewoon niet toeliet.
Mijn hart vergeven, het onbewuste bleef knagen.
Voel niets meer, ze zijn verdwenen al mijn vragen.
Contact verwaterd, gevoel van nodig zijn is weg.
Ik zonder enig emotie nog dingen tegen jou zeg.
Er enkel herinneringen zijn overgebleven.
En ik, als het mij uitkomt eraan wil denken, een moment van even.
Edith.S
Geen toegang meer, jij blijft buiten.
Ik hou niet meer van jou, zoals ik wel heb gedaan.
Vrij in hart en hoofd op eigen benen staan.
Het kostte mij een hoop tijd, tranen en verdriet.
Omdat mijn gevoel het gewoon niet toeliet.
Mijn hart vergeven, het onbewuste bleef knagen.
Voel niets meer, ze zijn verdwenen al mijn vragen.
Contact verwaterd, gevoel van nodig zijn is weg.
Ik zonder enig emotie nog dingen tegen jou zeg.
Er enkel herinneringen zijn overgebleven.
En ik, als het mij uitkomt eraan wil denken, een moment van even.
Edith.S
Reacties op dit gedicht
| : | Woensdag, april 11, 2001 13:18 |
| edje??????? | |
| Harrie: | Woensdag, april 11, 2001 00:24 |
| Erg mooi Edje!!! Ga zo door. Harrie |
|
| kitty winter: | Dinsdag, april 10, 2001 20:08 |
| appart, mooi verwoord. kitty |
|
Over dit gedicht
| Auteur: edith | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2001 | ||
| Thema's: | ||