Jij, mijn sprookje
Met een glimlach op mijn gezicht loop ik
door de meest romantische sprookjes stad
Achter die glimlach, tranen in mijn ogen
wat had ik jou graag bij me gehad
De sprookjes zo mooi werkelijkheid gemaakt
geen één kind was je meer tot last
maar tussen alle sprookjes miste ik er nog één
jij had er ook perfect tussen gepast
Reacties op dit gedicht
| shelob: | Maandag, maart 08, 2004 00:04 |
| Zolang sprookjes zeepbellen zijn zal het leven een sprookje zijn. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||