Zij schreef haar liefde in het zand
Ik schreef mijn liefde op de stenen
De twijfel liet t waaien op het strand
Toen de storm was verdwenen
Daar waar mijn steen bleef staan
Was haar gevoel in het zand vergaan
Verdriet hield ons nog even bij elkaar
Voor haar was de wind de ommekeer
Ik moest huilen want het was waar
Voor mij had ze geen liefde meer
Met gedroogde tranen ging zij heen
Terwijl ik bleef huilen bij mijn steen