Het is zeker allemaal teveel gevraagd...
Ik weet zeker dat mijn wereld niet slaagd.
Het steld allemaal niks meer voor.
Alles begint weer sinds ik Jacco Smit verloor.
Hoe kan ik ooit opnieuw beginnen?
Dat kan alleen als Jacco me weer gaat beminnen.
Maar ik moet helaas afscheid nemen van hem.
Dat lukt niet dus zuip ik me maar helemaal klem.
Maar ook dat helpt me niet af van mijn dip.
Dus kijk ik maar zo`n beetje de hele dag sip.
Niks helpt om mijn pijn te verzachten.
Ik heb al een week lang slapeloze nachten.
Kom ik hier ooit nog overheen?
Ik denk het niet dus leef ik verder maar alleen.
Want het enigste wat ik wil is hij...
Maarja de vraag is wil hij nog wel met mij?
Tuurlijk niet ik weet het antwoord allang!!!
Maar zonder hem word ik weer zo bang!
Bang voor andere jongens die me aanraken.
Want ik zie Dennis overal en dat begint mij bang te maken.
Ik zie al die beelden weer in mijn hoofd.
Ik wou dat dat NU eens doofd.
Ik wou dat Jacco me nu steunden en vasthield.
En me weer vroeg waarvoor hij dan helemaal knield.
Maar dat zijn dingen die nooit gebeuren.
Hele dag zit ik maar op mijn kamer te treuren.
Ik heb vanmiddag mijn pols helemaal kapot gesneden.
En ondertussen heb ik gebeden.
Heb God gesmeekt of ik Jacco terug mag.
Maar dat gebeurd nooit, die dag...
Want helaas mag het niet zo zijn.
Maar toch blijf ik hopen dat hij terug komt bij mij!!!