Onwerkelijkheid huist in wonden
er vielen rake klappen denderend, omhuld in satijn
bedervend de vreugde die ik weliswaar niet
mocht beleven met jou, slechts een schijnspektakel
dat de moed inslikte om mijn schoenen
uit te gooien en gepijnigde voeten, heet
het zachte kussen weder te laten ademen
in briesjes leven die jij uitstortte
door mijn verteerde haar, dat plots
bedacht een golfslag te beramen
of was mijn burcht niet verklaard tot rots,
zoals ik wist dat er onwerkelijkheid huist
in wonden, nu mijn gezicht ligt in woestijngrond
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Dinsdag, maart 09, 2004 08:47 |
| poetry, ninandra be thy name.... | |
| Phoweyk: | Maandag, maart 08, 2004 19:47 |
| iets in je huizen.. t klinkt heel leuk..:) niet in de context waarin jij het zet, maar ja naja goed.. wat een woordgebruik zeg, meisje toch! maar hee, u did it again girl.. ik denk aan je! knuffel |
|
| Vinkje: | Maandag, maart 08, 2004 18:34 |
| Wauw, word er stil van....mooi hoor! Liefs, |
|
| xavion: | Maandag, maart 08, 2004 17:50 |
| Pijnlijk maar mooi.... Lieve groet, Moi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||