Ik sluit me af
Ik sluit me af
Ik sluit me af van pijn en verdriet
Niemand laat ik meer toe niemand
die het dan nog ziet.
Het lijkt of ik in de mist loopt
maar ik leef nog wel,maar het lijkt
net of ik kijk door een onzichtbaar vel.
Ik ziet andere mensen plezier hebben
in hun leven,Ik ziet dat ze om elkaar
kunnen en durven geven.
Als een robbot ga ik door met leven,
Maar ik durf niet meer om iemand
anders echt te geven.
Ik sluit me af met een boel vragen
die steeds in mijn hoofd opdagen.
Over liefde vriendschap respect en
mooie dromen.Maar ik durf het niet
meer aan ik laat niemand meer
dichtbij mij komen.
Reacties op dit gedicht
| jacqie: | Woensdag, maart 10, 2004 12:56 |
| paul Nogmaals dit is ontstaan de laatste maand, voor mij is er nooit enige onzekerheid geweest over ons twee tot na die bewuste datum. |
|
| Paul vd Steen: | Dinsdag, maart 09, 2004 09:56 |
| Lieve Jacqie De volgende woorden heb ik mijzelf heel vaak afgevraagd, maar nog niet echt een antwoord op gekregen. is het dan toch die onzekerheid, misschien van beiden, geweest? Ooit hoop ik een antwoord te vinden, in de vele vragen die ik nog heb. Want, dan is misschien wel over, maar onze liefde voor elkaar gaat nooit voobij. okee, misschien stof tot nadenken: What can I do to make you love me What can I do to make you care What can i say to make you feel this what |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jacqie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||