Verloren vijgen
Tegen bewolkte herftslucht
zie ik gebogen twijgen
bijna dromerig drachtig
van overrijpe vijgen
Hoe verloren is de vrucht
die droef en onbetast
vergeefs ten onder gaat
en zo verwordt tot last
Zie de kansen ons ontvlucht
lot der vijgen zo verwant
ze kwellen mij, mijn lief
’t slagen lag in mijn hand
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Donderdag, maart 11, 2004 18:45 |
| super! mooi gedicht, liefs van amber | |
| wijnand.: | Woensdag, maart 10, 2004 23:03 |
| wonderschoon | |
| voske: | Woensdag, maart 10, 2004 22:32 |
| Prachtig. groetjes,voske |
|
| SimSalaBim: | Woensdag, maart 10, 2004 16:35 |
| Wat een prachtig triest gedicht Graag gelezen... Thx :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||