Muur
Soms zou ik je willen knuffelen,
je gewoon eens willen vragen,
wat er met je aan de hand is,
hoe donker zijn jouw dagen.
Maar met een blik laat je weten,
laat me gerust, laat me alleen,
en dat, terwijl je tranen,
gaan over je wangen heen.
Je wilt geen hulp, van niemand,
maar ik zou naast je willen staan,
ik zou je willen helpen
vragen of het wel zal gaan.
Maar ik breek niet door je muur,
ik kom er echt niet meer doorheen,
maar meiske, laat me nou,
en verwijder 'm, steen voor steen...
je gewoon eens willen vragen,
wat er met je aan de hand is,
hoe donker zijn jouw dagen.
Maar met een blik laat je weten,
laat me gerust, laat me alleen,
en dat, terwijl je tranen,
gaan over je wangen heen.
Je wilt geen hulp, van niemand,
maar ik zou naast je willen staan,
ik zou je willen helpen
vragen of het wel zal gaan.
Maar ik breek niet door je muur,
ik kom er echt niet meer doorheen,
maar meiske, laat me nou,
en verwijder 'm, steen voor steen...
Reacties op dit gedicht
| memory: | Donderdag, maart 18, 2004 09:53 |
| heel erg mooi...! Snap je gevoel...maar een muur is moeilijk af te breken. It takes time..maar ooit moet het je lukken! | |
| lovelygurl: | Donderdag, maart 11, 2004 19:03 |
| jeejtje.. mooi gezegd! blijf proberen door die muur heen te komen, hoe moeilijk dat soms ook is.. lief :) |
|
| X.: | Woensdag, maart 10, 2004 19:53 |
| Ik ken het gevoel heel goed, maar jij weet het zo mooi onder woorden te brengen. Blijf proberen die muur af te breken! Xavier |
|
| Marten: | Woensdag, maart 10, 2004 13:26 |
| Mooi duidelijk gedicht. Succes! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ni bojsya | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||