Kansen
Hij draagt het
in een zakje om zijn gordel,
zout van gedroogde tranen,
fijn stof maar te droog om
voor smaken.Je kijkt van ver
niet meer gewend
maar wel de herinnering
je slikt droog en verwacht
voor even dat hij bevrijdend
je zachte lippen kust.Hij kan niet meer,
de kille greep om zijn hals
steekt pijnlijk als een waarschuwing
een kans om mals zacht
te rusten.
^__^
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||