Soms krijg je zo’n zin
Om heel de wereld
Aan te vechten, te verslinden,
Te beminnen,
Aan ’t einde te beginnen.
Soms bekruipt je
Dat gevoel van achter
In je nek,
je wordt gek.
Ik blijf niet op deze plek.
Zo beschimmeld
En bebloemd
Zo verdomd verward
En wat te denken
Kan je die ander liefde schenken
Of beter de grond met bloed doordrenken?
Och, wie de wereld
Rond draait, rond
Die is vergeten
Beseft niet van gedraai
Wordt je ziek en high
en ga je spuwen al ben je taai.