*selfmoord&snijden*
In een donker bestaan waar rust en liefde wegvallen,
een geisoleerd bestaan,
waar eenzaamheid de tralies is.
Mijn diepste verlangens blootgelegd,
zijn nu vergif voor mijn ziel.
Het leven begint diep in mij,
in de stilte van mijn geest.
Er lijkt een sterke bron te overheersen.
Het is niet tastbaar, voelbaar alleen, ja dat wel,
zachtjes laat ik mij meegaan in de kwelling voor geest en geweten,
tot ik weet dat er geen morgen meer zal zijn.
Mijn tranen voelen zwaarder,
de kreten van mijn ziel onthullen de waarheid,
wanneer ik levenloos alleen in de diepte staar,
ben mijn weg alweer verloren.
De tralies worden nu bedekt met een laag van bewustzijn,
vuurrood, ik voel het mes erdoorheen komen,
langzaam verdwijnt mijn isolatie, wanneer het diepste van mijn bloedrood geweten,
mijn pijn weer bevrijd.
Ik verlaat mijn veilige wereldje,
nu ik geen angst meer heb,
wist mijn verleden de toekomst uit,
nooit gevreesd voor diepere terugslag,
ben ik daar,
waar ik nooit meer zal zijn.