Herinnering aan jou
De stilte die mij nu omringt
Is een kilte die door muren dringt
om wegen die wij gescheiden banen
Ik zwijg en proef mijn eigen tranen
Een mist van onze fouten en ons deugen
Vertroebelt de waarheid en de leugen
De liefde, de ander en zelfs pijn,
het zal voor altijd anders zijn
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Vrijdag, maart 12, 2004 00:35 |
| Inderdaad, niets blijft hetzelfde, nooit meer niet nu niet in toekomst & dat hoef ook niet, zinnen hoeven soms niet meer gesproken te worden, gevoelens hoeven niet meer gevoeld worden, want alles is anders, elkke seconde van de dag...De enige wat blijft is die ene ster in de hemel die "jij" heet.. Liefs Elizabethh. |
|
| jackyXXX: | Donderdag, maart 11, 2004 08:37 |
| Mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||